Θυμήσου

Αν ήταν όνειρο ό,τι ζήσαμε δε θέλω να ξυπνήσω 
Μα η απουσία σου μου το μαρτύρησε
Περιμένω τη στιγμή που θα συναντηθούν ξανά οι ψυχές μας 
και λαίμαργα θα ρουφήξουνε τους πόνους από τα κορμιά μας 
με ένα άγγιγμα απαλό, ένα χάδι, ένα φιλί στο μέτωπο 
και μ' άλλα που δεν κάναμε

Οι βάρκες περιμένουνε για να μας ταξιδέψουν 
στον Παράδεισο που χτίσαμε ένα βράδυ
Μέχρι να ρθεις θα πηγαίνω με το νού μου 
και θα σε βρίσκω εκεί και θα γινόμαστε ένα

Μία ψυχή που τυραννιέται όταν είναι μισή
Μια καρδιά που όταν είναι ληψή δεν ξέρει να χτυπά 
Ένας ο νους που μαγνητίζεται από την άλλη άκρη της γής 
και πάντα είναι όλο
μόλο το σώμα προσπαθεί να φέρει σ' επαφή 
κι εφθύς όλ' αρμονίζονται και γίνονται Παράδεισος